هاینکل: از بمب افکن های هراس انگیز و هواپیما های جنگنده تا میکرو خودرو های هاینکل کابین - مجله سرگرمی

در سال های پس از جنگ، هاینکل و مسرشمیت از ساخت هواپیما منع شدند، بنابراین برای ماندن در عرصه تجارت، هر دو از آسمان ها به زمین آمدند و به ساخت ماشین های کوچک روی آوردند.

هاینکل کابین

هاینکل کابین یک میکرو خودرو بود که به وسیله هاینکل در سه نسل بین سال های 1956 تا 1958 ساخته می شد.

هم نسخه سه چرخ و هم نسخه چهار چرخه هاینکل کابین فراوری شد، سرنشینان از درب ورودی جلو وارد ماشین می شدند و از آن خارج می شدند. اتومبیل ها دارای سقف پارچه ای بودند که در صورت بسته شدن در در یک تصادف رانندگی، خروجی اضطراری تلقی می شد!

مدلی که در اینجا مشاهده می کنید هاینکل کابین 200 نوع 154 است که دارای موتور 198 سی سی 9.9 اسب بخار بود و می توانست دو نفر را در خود جای دهد و حداکثر سرعت آن 90 کیلومتر در ساعت بود.

به طور غیر معمول برای یک میکرو خودرو در این دوران، کابین دارای یک گیربکس چهار سرعته با دنده عقب بود که رانندگی را برای صاحبان آن بسیار آسان می کرد.

هاینکل: از جنگنده های جت تا میکرو خودرو ها

هاینکل یکی از مهمترین سازندگان هواپیما های آلمانی در زمان جنگ دنیای دوم و شاید مهم ترین آنها بود. این شرکت بمب افکن هایی مانند هاینکل He 111 عرضه کرد که به نازی ها اجازه می داد تا به نقاط مختلف اروپا از جمله انگلیس برسند، آن ها بعلاوه به وسیله اقیانوس اطلس شمالی به اسم یک بمب افکن اژدرپران، حمل و نقل دریایی متفقین را مختل می کردند.

اگرچه آن ها همواره به خاطر بمب افکن های خود مشهور بودند، اما هاینکل قصد داشت تا سلطه مسرشمیت را در فراوری هواپیما های جنگنده به چالش بکشد. علیرغم وعده های زیاد جنگنده هاینکل در تعداد محدود فراوری شد و هیچ چیزی به محبوبیت مسرشمیت Bf109 نرسید.

مسرشمیت Bf109

در اواسط جنگ، هاینکل اولین شرکتی در دنیا بود که نمونه اولیه یک جت جنگنده به نام هاینکل He 280 را ساخت. این شرکت زمان و منابع قابل توجهی را برای توسعه موتور های جت و موشک برای کاربرد های احتمالی آینده اختصاص داد.

هاینکل He 280

پس از جنگ، هاینکل و مسرشمیت به دلایل واضح از ساخت هواپیما منع شدند و بنابراین هاینکل به ساخت دوچرخه، روروک مخصوص بچه ها و میکرو خودرو روی آورد. این یک سقوط بزرگ برای شرکت بود، اما باعث شد که شرکت حفظ گردد و نابود نگردد.

پایان در سال 1989 آنچه از کارخانه بزرگ هاینکل به جای مانده بود به وسیله ایرباس خریداری شد.

هاینکل کابین

در سال های پس از جنگ دنیای دوم، اروپا هنوز از مرگ و ویرانی که قاره را از سال 1939 تا 1945 نابود نموده بود، در رنج بود. منابع مورد احتیاج، به ویژه فولاد و بنزین، کم بود، اما مردم هنوز به حمل و نقل احتیاج داشتند.

در نتیجه این تقاضا، فراوریکنندگان آغاز به ساخت اسکوتر های با موتور کوچک، موتورسیکلت ها و میکرو خودرو ها کردند، خودرو هایی که احتیاج کمی به فولاد و بنزین داشتند، اما همچنان می توانستند مردم را به محل کار برسانند.

مهندسان هاینکل کابین را در اواسط دهه 1950 توسعه دادند، تقریباً با الهام از Iso Isetta و پسر عموی آلمانی آن، BMW Isetta. بر خلاف Isetta، هاینکل کابین یک دوره فراوری نسبتاً کوتاه فقط سه ساله بین سال های 1956 تا 1958 داشت، اگرچه بعداً در ایرلند و سپس در انگلستان تا سال 1966 تحت مجوز ساخته خواهند شد.

BMW Isetta

سه نسل خودروی کابین ساخته شد که فقط حجم موتورآنها کمی با هم فرق داشت. همه طرح ها کاملاً مشابه بودند، البته بعضی خودروها هم چهارچرخه شدند.

همه خودرو ها از موتور تک سیلندر، چهار زمانه که با هوا خنک می شدند استفاده می کردند و قدرت آن ها بین 9.1 اسب بخار در نوع 153 تا 9.9 اسب بخار در مدل 154 بعدی متغیر بود.

هاینکل کابین به لطف پنجره های حباب مانند، فضای داخلی راحتی با دید عالی 360 درجه ارائه می داد و برخلاف بسیاری از میکرو خودرو ها، داشتن گیربکس چهار سرعته با دنده عقب، پارک بسیار ساده تری را برای صاحبان آن ارائه می داد.

چند نمونه از هاینکل کابین تا به امروز به جای مانده است و یکی از انها به زودی به حراج گذاشته می گردد.

منبع

namit.ir: نامیت: مجله گردشگری و مسافرتی

malcom.ir: مالکوم: اخبار و رویدادهای ورزشی

lison.ir: لیسون: مجله هنر هفتم، سینما

منبع: یک پزشک